Engelse
bladen
maken
geen
melding
van
het
plan-Stikker
.
Slechts
de
Times
kraakt
het
beleefd
af
(
Van
onze
correspondent
.
)
LONDEN
,
15
Juni
.
?
Het
schijnt
ongelofelijk
,
maar
het
is
een
feit
;
er
is
op
dit
ogenblik
nog
geen
sprake
van
een
Engelse
reactie
op
het
Nederlandse
plan
,
om
de
eenvoudige
reden
,
dat
vrijwel
alle
Londense
bladen
het
niet
de
moeite
hebben
geacht
de
lezers
van
dit
nieuwe
Europese
initiatief
in
kennis
te
stellen
,
laat
staan
er
commentaar
op
te
leveren
.
Zelfs
in
bladen
als
de
liberale
Manchester
Guardian
en
de
conservatieve
Daily
Telegraph
,
die
toch
waarlijk
als
serieuze
kranten
moeten
worden
beschouwd
,
heb
ik
,
ondanks
naarstig
zoeken
,
geen
letter
over
het
plan
kunnen
vinden
.
Hun
lezers
blijven
er
voorlopig
in
zalige
onkunde
van
,
dat
men
aan
de
andere
kant
van
het
Kanaal
nu
voor
de
tweede
maal
in
een
maand
tijd
blijk
geeft
op
het
gebied
van
economische
integratie
van
woorden
tot
daden
te
willen
overgaan
.
Datzelfde
geldt
voor
de
News
Chronicle
,
de
Daily
Mail
,
de
Daily
Express
,
de
Daily
Worker
en
de
Daily
Herald
.
Alleen
de
Times
schijnt
te
hebben
beseft
,
dat
het
plan
van
mr.
Stikker
even
vermeldenswaard
is
als
het
liefdeloze
huwelijk
van
de
filmster
Anoek
,
waarmee
een
blad
als
de
Daily
Mail
vanochtend
zijn
voorpagina
vult
.
De
Times
vindt
het
zelfs
belangrijk
genoeg
om
er
zijn
eerste
hoofdartikel
aan
te
wijden
en
het
daarin
alvast
op
beleefde
wijze
af
te
kraken
.
Ook
de
lezers
van
de
Times
echter
worden
in
onkunde
gehouden
van
verreweg
het
belangrijkste
aspect
van
het
Nederlandse
plan
.
Over
paragraaf
23
,
waarin
wordt
voorgesteld
,
dat
er
voor
beslissingen
van
het
integratiefonds
geen
unanimiteit
van
stemmen
nodig
zal
zijn
,
en
waarin
dus
,
net
zoals
in
het
plan-Schuman
,
gebroken
wordt
met
het
principe
van
de
nationale
souvereiniteit
,
wordt
door
de
Times
correspondent
in
Den
Haag
en
door
de
hoofdartikelen
schrijver
op
Printing
printen
House
Square
met
geen
woord
gerept
!
Het
is
al
weer
bijna
ongelofelijk
.
Persoonlijk
zou
ik
er
eigenlijk
maar
een
verclaring
verklaring
verlaging
voor
weten
te
bieden
:
het
initiatief
van
de
Nederlandse
regering
is
,
wat
Engeland
betreft
,
op
een
bijzonder
ongelukkig
ogenblik
gekomen
,
zij
het
dan
ook
,
dat
de
Nederlandse
regering
daarvoor
generlei
blaam
treft
.
Het
wordt
n.l.
elke
dag
duidelijker
,
dat
dit
volk
thans
in
een
zeer
geprikkelde
stemming
verkeert
,
die
het
uiteraard
onontvankelijker
maakt
voor
plannen
voor
werkelijk
economische
samenwerking
in
Europa
.
Nu
het
zo
langzamerhand
wel
begint
door
te
dringen
,
dat
hun
optreden
inzake
het
plan-Schuman
en
de
aankondiging
van
Attlee's
Apartheidspolitiek
hun
populariteit
in
Europa
en
Amerika
niet
bepaald
ten
goede
is
gekomen
,
reageren
zij
door
een
houding
aan
te
nemen
,
die
bedenkelijk
veel
op
bouderen
lijkt
.
Overigens
moet
men
zich
daar
nu
ook
weer
niet
al
te
bezorgd
over
maken
.
John
Buil
mag
een
humeurige
oude
heer
zijn
,
die
zich
graag
verongelijkt
gevoelt
,
maar
hij
meent
het
niet
kwaad
en
als
hij
eenmaal
beseft
,
dat
hij
met
zijn
bouderen
niet
opschiet
,
zal
hij
heus
wel
weer
wat
inschikkelijker
worden
.
Weinig
geestdrift
voor
slopen
der
tariefmuren
Niettemin
zou
men
wel
enige
rede
tot
gerechte
bezorgdheid
mogen
vinden
in
het
feit
,
dat
het
Times-artikel
een
instelling
verraadt
tegenover
het
streven
naar
economische
integratie
van
Europa
,
die
op
velerlei
punten
een
bedenkelijke
overeenstemming
schijnt
te
vertonen
met
de
houding
,
welke
in
de
opzienbarende
verklaring
van
het
socialistische
partijbestuur
tot
uiting
is
gekomen
.
Zoals
reeds
eerder
in
deze
correspondentie
is
vermeld
,
geven
Engelands
huidige
bestuurders
daarin
blijk
van
een
uitgesproken
economisch
nationalisme
,
welke
men
echter
met
een
beetje
goede
wil
op
rekening
van
hun
socialistische
geloofsovertuiging
zou
kunnen
schrijven
.
Maar
diezelfde
geest
schijnt
men
nu
ook
in
het
hoofdartikel
van
de
Times
terug
te
vinden
.
De
afwijkende
houding
,
die
het
blad
aanneemt
,
spruit
immers
niet
voort
uit
bezwaren
tegen
de
opheffing
van
het
vetorecht
,
welke
in
het
plan
wordt
bepleit
en
waarmee
een
nieuwe
aanslag
op
Engelands
dierbare
souvereiniteit
wordt
beraamd
.
Want
zoals
gezegd
schijnen
de
redacteuren
van
de
Times
het
plan
nog
niet
met
voldoende
aandacht
te
hebben
gelezen
om
dat
kernpunt
,
waar
alles
om
draait
,
er
uit
te
halen
.
Als
de
Times
dus
van
mening
is
,
dat
"
weinig
regeringen
,
voordat
zij
een
grondige
studie
van
het
plan
hebben
gemaakt
,
het
vertrouwen
zullen
gevoelen
,
dat
het
een
werkelijke
basis
voor
actie
biedt
"
,
dan
komt
het
om
andere
redenen
tot
die
niet
bepaald
geestdriftige
conclusies
en
de
voornaamste
daarvan
is
,
dat
het
voor
een
neerhalen
van
de
tariefmuren
in
Europa
,
ook
al
komt
de
souvereiniteit
daarbij
niet
in
het
geding
,
weinig
schijnt
te
gevoelen
,
kennelijk
omdat
het
blad
bang
is
,
dat
Engeland
door
daaraan
mede
te
doen
meer
in
het
Europese
vaarwater
zou
komen
te
verzeilen
.
Dat
komt
duidelijk
tot
uiting
in
de
voorlaatste
zin
van
het
hoofdartikel
,
waarin
wordt
verklaard
,
dat
"
velen
er
terecht
voor
zullen
terugschrikken
,
erg
ver
te
gaan
in
de
richting
van
exclusieve
tariefsverlaging
en
(
bedoeld
wordt
de
afbraak
van
de
onderlinge
Europese
tolmuren
)
zolang
er
nog
hoop
bestaat
,
dat
de
Verenigde
Staten
zullen
medewerken
aan
een
georganiseerde
tariefsverlaging
op
bredere
schaal
.
"
Waarop
men
de
Times
heel
beleefd
zou
mogen
vragen
,
of
zij
nog
nooit
gehoord
heeft
van
het
Franse
gezegde
:
"
le
mieux
est
l'ennemi
du
bien
.
"