In
het
landsbelang
Als
het
aan
mij
lag
ging
het
eens
een
keertje
niet
over
Pim
Fortuyn
.
Maar
nu
Hans
Wiegel
het
hele
liberale
gedachtegoed
sinds
Thorbecke
tegen
hem
in
stelling
heeft
gebracht
,
kan
ook
ik
er
natuurlijk
niet
omheen
.
Het
is
nogal
wat
als
een
man
als
Wiegel
zich
geroepen
voelt
de
hoogste
regionen
van
zijn
partij
vermanend
te
moeten
toespreken
.
Doe
iets
mensen
,
zei
hij
vooral
tegen
VVD-leider
Hans
Dijkstal
,
want
anders
lijft
Pim
straks
een
belangrijk
deel
van
onze
aanhang
in
.
In
normale
omstandigheden
houdt
een
erevoorzitter
zich
op
de
vlakte
,
maar
als
de
nood
aan
de
man
komt
moet
hij
optreden
.
In
de
VVD
kunnen
ze
altijd
op
het
voormalige
Orakel
van
Ljouwert
louwers
rekenen
.
Wie
zou
er
het
hardst
van
geschrokken
zijn
,
Dijkstal
of
Fortuyn
?
Wiegel
richt
zijn
pijlen
op
Pim
,
wiens
ideeen
iedereen
hij
pure
gelegenheidsargumenten
noemt
,
terwijl
zijn
plannen
overigens
op
drijfzand
zijn
gebaseerd
.
Niet
meer
dan
een
blikvangende
windvaan
dus
,
maar
dat
vond
ik
ook
al
toen
Wiegel
nog
gecharmeerd
was
van
deze
erudiete
paljas
.
Was
het
niet
dezelfde
Wiegel
die
onlangs
opperde
na
de
verkiezingen
een
kabinet
te
vormen
waarin
VVD
,
CDA
en
Pim
zouden
samenwerken
?
Tot
voor
kort
zag
hij
dus
nog
wel
wat
in
die
pleisterplaats
voor
ontevreden
kiezers
,
omdat
die
Wiegels
wegens
regels
tegels
oude
ideaal
aan
een
parlementaire
meerderheid
zou
kunnen
helpen
.
Maar
nu
geldt
Pim
plotseling
als
een
electorale
vijand
die
met
gepaste
middelen
het
vuur
aan
de
schenen
moet
worden
gelegd
.
Mij
bekruipt
het
gevoel
dat
Wiegel
zich
als
zorgverzekeraar
langzamerhand
rot
verveelt
.
Hij
wil
weer
iets
om
handen
hebben
dat
hem
in
contact
brengt
met
de
mensen
in
het
land
.
Wat
Pim
kan
,
kon
ik
al
veel
langer
,
moet
hij
gedacht
hebben
.
En
die
liberale
hansworsten
aan
het
Binnenhof
snappen
er
niets
van
,
dus
roept
hem
het
landsbelang
.
Als
er
gemor
klinkt
,
is
Hans
Wiegel
nabij
.
Als
geen
ander
voelde
hij
altijd
al
aan
hoe
onvrede
gekanaliseerd
moet
worden
,
zoals
Pim
dat
van
hem
heeft
overgenomen
.
Nu
de
leergierige
student
er
met
zijn
vondst
vandoor
dreigt
te
gaan
,
werpt
Wiegel
zich
ten
koste
van
Dijkstal
c.s.
op
als
de
ware
hoeder
van
het
liberale
erfgoed
.
Als
ik
Dijkstal
was
,
zou
ik
er
niet
gerust
op
zijn
.
Fortuyn
en
Wiegel
spelen
beide
,
ongeacht
hun
seksuele
voorkeur
,
lustig
met
zijn
edele
delen
.
Maar
wat
moet
hij
er
tegen
doen
?
De
VVD
kan
deze
verkiezingen
niet
meer
winnen
,
nadat
het
jaren
achtereen
zo
goed
ging
dat
de
liberalen
zichzelf
in
slaap
susten
met
het
droombeeld
de
grootste
partij
te
worden
.
Fortuyn
beukt
op
de
deur
,
terwijl
Wiegel
binnen
met
gefronste
wenkbrauwen
aan
de
stoelpoten
van
de
partijleider
zaagt
.
Nu
en
dan
dringen
de
verwarde
woorden
door
van
een
bange
partijvoorzitter
,
die
zich
onder
de
trap
heeft
verschanst
en
met
schelle
stem
tot
kalmte
maant
.
Vertwijfeld
vraagt
hij
zich
af
wie
buiten
zo'n
kabaal
maakt
:
Berlusconi
,
Mussolini
of
Fortuyn
.
Wiegel
is
terug
.
Als
de
VVD
een
beetje
opschiet
,
kan
hij
nog
net
op
tijd
als
eerste
man
op
de
lijst
worden
gezet
.
Maar
dan
moet
zijn
revolutie
in
eigen
kring
nog
wel
even
worden
goedgekeurd
.
En
als
de
verkiezingen
dan
achter
de
rug
zijn
,
zal
de
oude-nieuwe
leider
proberen
een
coalitie
te
vormen
waarin
ook
voor
Pim
een
plaatsje
wordt
ingeruimd
.
Want
zo
gaat
dat
:
op
15
mei
hebben
wij
het
voor
het
zeggen
,
maar
daarna
zijn
zij
weer
vier
jaar
aan
het
woord
.
Het
kabinet
Wiegel-Fortuyn
,
begrijpt
u
wel
?
In
het
landsbelang
.
Politieke
partijen
;
Recht
;
Politiek
en
Staat
;
Staatsrecht
;
Gemeenten
;
Binnenlandse
Politiek
;
Lokale
Politiek