Pathetique
in
stijl
met
ziedend
gemoed
De
Duitse
dirigent
Christian
Thielemann
staat
dezer
dagen
voor
het
Concertgebouworkest
dat
hem
volgens
een
enkeling
zeker
zou
inhalen
als
de
opvolger
van
Riccardo
Chailly
,
nu
in
zijn
laatste
Amsterdamse
seizoen
.
Maar
bij
de
officiele
officieel
officier
officiƫle
bekendmaking
van
de
benoeming
van
Mariss
Jansons
als
de
zesde
Amsterdamse
chef-dirigent
sinds
1888
,
bleek
dat
dat
gerucht
volkomen
loos
was
geweest
.
Thielemann
was
zelfs
nooit
kandidaat
geweest
.
Wel
zal
hij
de
komende
jaren
met
regelmaat
als
gastdirigent
verschijnen
voor
het
Concertgebouworkest
.
De
opstelling
had
hij
gisteravond
radicaal
omgegooid
met
de
bassen
en
celli
op
links
en
met
de
harpen
en
tweede
violen
op
rechts
.
Het
programma
waarmee
hij
Thielemann
zich
nu
presenteert
,
breekt
met
het
typisch
Duitse
,
zelfs
bijna
teutoonse
imago
,
dat
hij
bij
sommigen
heeft
.
Voor
de
pauze
dirigeerde
hij
Debussy
,
daarna
Tsjaikovski
.
Maar
een
luchthartig
en
lichtzinnig
dirigent
is
Thielemann
niet
.
In
de
zwoele
Prelude
a
l'apres-midi
d'un
faune
klonken
toch
die
wat
zwarige
zwarte
jarige
wazige
golfbewegingen
uit
La
mer
.
En
ook
het
speelse
"
poeme
danse
"
Jeux
was
soms
iets
te
stevig
en
te
streng
in
de
maat
.
De
Debussy-stukken
werden
door
het
publiek
begroet
met
opvallend
lauwe
applausjes
,
maar
tijdens
Tsjaikovski's
Zesde
symfonie
"
Pathetique
"
werd
dat
ruimschoots
goedgemaakt
.
Natuurlijk
klonk
het
in
Amsterdam
bijna
traditionele
mini-applausje
na
het
krachtig
eindigende
derde
deel
,
terwijl
we
toch
vooral
komen
voor
dat
catastrofale
vierde
deel
.
Maar
dat
er
al
na
het
eerste
deel
werd
geklapt
,
betekende
een
opmerkelijke
noviteit
.
Deze
"
Pathetique
"
mocht
er
werkelijk
zijn
,
het
werk
klonk
in
grote
stijl
met
zwalpende
en
angstaanjagend
ziedende
gemoedsbewegingen
.
Thielemann
begon
met
een
asgrauwe
vooruitblik
op
het
tragische
slot
en
riep
dat
desastreuze
noodlot
zo
heftig
op
,
dat
het
ook
nooit
meer
verdween
.
Het
Allegro
con
grazia
klonk
met
uiterst
gespannen
zwierigheid
en
het
Allegro
molto
vivace
was
een
morbide
,
bijna
Mahleriaanse
dodendans
,
die
uitgeput
plots
tot
stilstand
kwam
.
De
Finale
maakte
grote
indruk
:
zwaar
en
zwart
verpletterd
wegstervend
.
Het
publiek
was
even
stil
.
Concert
:
Kon.
Concertgebouworkest
o.l.v.
Christian
Thielemann
.
Gehoord
:
12-12
Concertgebouw
Amsterdam
.
Herh
.
:
13-12
.
Uitzending
Radio
4
:
22-12
14
uur
.
Klassieke
muziek
;
Kunst
en
Cultuur
;
Kunst
;
Muziek