Meesterlijke
fragmenten
in
Berlioz
Wat
gebeurde
er
met
het
kindeke
Jezus
nadat
Jozef
en
Maria
met
hem
naar
Egypte
vluchtten
en
voordat
ze
terugkeerden
naar
Israel
?
In
het
evangelie
van
Matteus
matten
matjes
matteo
blijft
onduidelijk
waar
onderdak
werd
gevonden
,
bij
Marcus
,
Lucas
en
Johannes
komt
Christus
"
kindertijd
uberhaupt
nauwelijks
aan
bod
.
Bij
componist
Hector
Berlioz
(
1803
-
1869
)
ligt
dat
heel
anders
.
In
het
derde
deel
van
zijn
zelden
opgevoerde
"
gewijde
drieluik
"
L'enfance
du
Christ
worden
Jezus
,
Jozef
en
Maria
met
open
armen
opgevangen
door
een
Ismaelitisch
gezin
in
het
Egyptische
dorpje
Sais
,
waar
zelfs
de
kinderen
des
huizes
het
drietal
warm
ontvangen
met
een
frivool
welkomstmuziekje
voor
twee
fluiten
en
harp
.
Komend
jaar
is
Berlioz
"
tweehonderdste
geboortejaar
.
Het
Rotterdams
Philharmonisch
Orkest
memoreert
dat
met
een
Berlioz-cyclus
,
waarvan
L'enfance
du
Christ
-
deze
week
nog
driemaal
in
Rotterdam
te
beluisteren
-
de
eerste
productie
is
.
In
vergelijking
met
andere
grote
vocale
werken
als
La
damnation
damnations
de
Faust
,
Romeo
et
Juliette
of
Les
Troyens
trouwens
tropen
torens
,
is
L'enfance
du
Christ
een
charmant
maar
ietwat
brokkelig
curiosum
,
voortgekomen
uit
het
overbekende
,
lieflijk
archaische
herderskoor
(
"
L'adieu
des
bergers
"
)
dat
Berlioz
als
grap
componeerde
voor
een
vriendenavondje
.
Die
grap
mondde
uiteindelijk
uit
in
een
avondvullend
werk
,
maar
de
fragmentarische
ontstaansgeschiedenis
heeft
L'enfance
du
Christ
wel
getekend
-
talrijke
flarden
onversneden
muzikale
genialiteit
op
zijn
aller-Berliozst
ten
spijt
.
Het
gegeven
van
een
pasgeboren
zoon
lag
dirigent
Edo
de
Waart
juist
gisteren
zeer
na
aan
het
hart
:
hij
werd
's
ochtends
opnieuw
vader
,
eveneens
van
een
zoon
,
waardoor
de
generale
repetitie
onder
zijn
leiding
kwam
te
vervallen
.
Geheel
onmisbaar
voor
de
finesses
in
samenspel
,
zuiverheid
en
klankbalans
bleek
die
generale
niet
.
Enigszins
tam
was
ook
de
invulling
van
de
helse
kindermoordplannen
van
Herodes
in
het
eerste
deel
,
maar
daar
stonden
meesterlijke
fragmenten
-
een
hol
voortstappende
Marche
nocturne
-
en
talrijke
betoverende
hobosoli
van
Alexei
Ogrintchouk
tegenover
.
Oorkrullend
leuk
bleek
ook
het
slangenbezweerderig
,
voortdurend
van
ritme
wisselende
hoboduet
in
de
interlude
,
die
volgens
het
libretto
moet
illustreren
hoe
waarzeggers
met
kabbalistische
bewegingen
geesten
bezweren
.
Mezzosopraan
Delphine
Haidan
sprong
op
het
laatste
moment
in
voor
Sarah
Connolly
en
verzorgde
met
haar
moederlijk
warme
timbre
een
fraaie
invulling
van
vooral
het
wiegende
kribbelied
O
mon
cher
fils
.
Naast
de
wat
eenkleurige
vertelrol
van
tenor
Richard
Croft
overtuigde
Franz-Josef
Selig
als
een
stentorale
Herodes
,
haast
sympathiek
in
zijn
uiteindelijk
zo
bloeddorstige
angstdromen
(
Chaque
chique
cheque
cheques
nuit
)
.
Bariton
Russell
Braun
bleek
een
keurige
Jozef
,
en
een
goed
aandeel
was
er
ook
van
het
betrokken
zingende
Nederlands
Concertkoor
-
al
raakte
het
hondsmoeilijke
a
capella
slotkoor
aan
de
grenzen
van
wat
een
professioneel
orkest
van
geschoolde
amateur-zangers
mag
verwachten
.
Het
Rotterdams
Philharmonisch
Orkest
vervolgt
haar
Berlioz-festiviteiten
later
dit
seizoen
met
diens
Symphonie
fantastique
en
Requiem
onder
leiding
van
Valery
gallery
valley
Gergjev
bergje
,
waarmee
het
orkest
dan
ook
naar
St.
Petersburg
reist
.
Concert
:
Rotterdams
Philharmonisch
Orkest-Nederlands
Concertkoor
o.l.v.
Edo
de
Waart
m.m.v.
Richard
Croft
(
tenor
)
,
Russell
Braun
(
bariton
)
,
Franz-Josef
Selig
(
bas
)
en
Delphine
Haidan
(
mezzosopraan
)
e.a.
Gehoord
:
11-12
De
Doelen
,
Rotterdam
.
Herh
.
:
12
,
13
en
15-12
,
aldaar
.
Klassieke
muziek
;
Kunst
en
Cultuur
;
Kunst
;
Muziek