Wantrouwen tegen woningcorporaties, die meer met zelfverrijking dan met de uitvoering van hun taken bezig zouden zijn. In een interview vorige week in Trouw pleit CDA-Kamerlid Jaco Geurts ervoor woningbouwcorporaties weer meer bevoegdheden te geven. Die waren ze kwijtgeraakt als gevolg van wanprestaties uit het verleden, met als beeldbepalend dieptepunt het schandaal in 2009 rondom ex-directeur Hubert Möllenkamp van Rochdale, die zich liet rondrijden in een dure Maserati met chauffeur. “Achter de schermen heeft CDA-Kamerlid Jaco Geurts de angst van zijn collega-politici weleens het Maserati-syndroom genoemd,” schrijft Trouw. Onduidelijk is of hij ook de bedenker is van deze prachtige term, die in 2010 al eens werd gebruikt in een artikel van Leo Gerrichhauzen: “Wanprestaties van enkele corporaties worden gepresenteerd als het topje van de ijsberg – het Maserati-syndroom.” Volgens de officiële spellingregels verliest de auto in deze samenstelling overigens zijn hoofdletter, omdat het woord niet rechtstreeks verwijst naar een Maserati, maar een algemeen begrip aanduidt.
Het lijkt er intussen op dat de politiek bijna genezen is van haar maseratisyndroom. Het nieuwe kabinet gaat bijvoorbeeld de beruchte verhuurderheffing afschaffen. En als het aan Geurts ligt, blijft het daar niet bij: hij vindt dat corporaties “van de ketting af moeten”, maar wel met een stok achter de deur. “We schaffen de verhuurderheffing af, maar het kan niet zo zijn dat we dan een poos gaan wachten en corporaties net als vroeger hun geld gaan oppotten. Nee, ze krijgen echt een forse opdracht om te bouwen. […]. We moeten ook af van dat Maserati-syndroom dat we in de politiek hebben ontwikkeld. Dat we door wat er in het verleden is gebeurd, nu helemaal niks meer durven.”
Bronnen: