Het woord elkaar is een samentrekking van elkander, dat op zijn beurt weer uit twee woorden bestaat: elk en ander. In het Middelnederlands was deze combinatie scheidbaar, waarbij elk het onderwerp van de zin was en ander verbogen werd: uppe twee berghe stont die stede, elc jeghen andren verheven (Rijmb. 31193).
Klankweglating
De samengetrokken vorm van elkander verschijnt in de schrijftaal pas in de 19e eeuw. In eerste instantie met een accent circonflexe, elkaâr, om de klankweglating aan te geven. Maar al tegen het eind van de eeuw overheerst elkaar, de vorm die we nu kennen. In spreektaal is de samentrekking elkaar waarschijnlijk veel ouder. De vorm is al gevonden in een blijspeldialoog uit 1750.