Een loper loopt, een stalker stalkt, een lifter lift. Wat doet een hufter dan? ‘Huften’? En wat is dat dan precies ?
Het woord hufter is waarschijnlijk afgeleid van het in de negentiende eeuw voorkomende werkwoord hufteren (‘huiveren, rillen’). Hufter betekende toen dan ook eerst ‘iemand die rilt’ of ‘koukleum’. Vervolgens kreeg het de figuurlijke betekenis ‘zwakkeling’ of ‘bangerik’. In de twintigste eeuw werd hufter meer in het algemeen gebruikt voor ‘een slecht mens’, en daarna vooral voor iemand die zich onbehouwen en asociaal gedraagt.
Formele hufters
Hufter zeg je meestal tegen een man; het is een heel informeel, beledigend woord. Opvallend is dat het daarnaast voorkomt in een aantal nieuwe samenstellingen die juist niet in een informele sfeer worden gebruikt, bijvoorbeeld huftergedrag en verkeershufters. Met dat laatste woord wordt verwezen naar de door de politie steeds actiever aangepakte bumperklevers, snelheidsduivels en chauffeurs die anderen afsnijden.
Dit is een ingekorte tekst uit het boekje ‘Waar komt pindakaas vandaan? en 99 andere vragen over woorden‘.