Milieuvriendelijke vorm van lijkbezorging waarbij een lichaam wordt opgelost in een mengsel van water en kaliumhydroxide. Begin januari stond het in alle kranten: de onlangs overleden aartsbisschop Tutu wilde een zo duurzaam mogelijke uitvaart en had gekozen voor een aquamatie. De Morgen schreef: “‘Ecokrijger’ Desmond Tutu […] is zaterdag ‘geaquameerd’. […]. Aquamatie […] is aanzienlijk duurzamer dan crematie.” Aquamatie is een samentrekking van aqua (‘water’) en crematie. Eigenlijk vreemd, want het gaat hier juist om het tegengestelde van een crematie: er is geen sprake van verbranding door vuur, maar van een oplossing in voornamelijk water. De scheikundige term voor het proces is alkalische hydrolyse.
Andere woorden voor deze vrij nieuwe vorm van lijkbezorging zijn watercrematie (met werkwoord watercremeren) en biocrematie (biocremeren). Het enige synoniem zonder crematie erin is resomatie (resomeren). Dat is een leenvertaling van resomation, een term die in 2007 is bedacht door het Britse bedrijf Resomation Limited. Die onderneming heeft het patent op het resomatieproces en bezit ook het internationale handelsmerk op het woord voor het drukvat dat de alkalische hydrolyse uitvoert: resomator. In beide woorden zit het Griekse woord soma ‘lichaam’.
Aquamatie wordt al sinds 2010 gebruikt, maar is tegenwoordig vooral ‘hot’ omdat er, anders dan bij crematie, geen CO2-uitstoot mee gemoeid is. Deze vorm van lijkbezorging is in Nederland inmiddels goedgekeurd door de Gezondheidsraad en wordt hier waarschijnlijk binnenkort legaal. Bij dieren is het al toegestaan.
Bronnen:
- De Morgen, 2 januari 2022
- VRT Nieuws, 3 januari 2022
- aquamatie in het Algemeen Nederlands Woordenboek (ANW)