Vorm van feminisme waarbij de vrouw nadrukkelijk haar uiterlijk en vrouwelijkheid inzet en werkweigering en het financieel afhankelijk zijn van mannen promoot. Beyoncéfeminisme werd vorige week gebruikt in de Volkskrant door Sander Schimmelpenninck. Een spottend woord, waarin Schimmelpenninck de naam van de populaire Amerikaanse zangeres Beyoncé gebruikt omdat zij in haar liedjes “geld, ringen en aandacht” zou eisen van mannen. Schimmelpenninck ergert zich steeds meer aan “schijnprogressieve vrouwen” die er een verdienmodel van zouden hebben gemaakt om de “portemonnees van domme mannen leeg te trekken”.
Schimmelpenninck bedacht dit woord niet zelf; het figureerde al eens in een kop van een artikel van Volkskrantcolumniste Harriet Duurvoort. Zijn column leverde behoorlijk wat reacties op, onder andere van Harriet Duurvoort zelf. Duurvoort is vooral verbaasd dat Beyoncé “goudgraaifeminisme” zou vertonen: de zangeres staat juist te boek als zeer feministisch in de oorspronkelijke betekenis van het woord.
Het woord beyoncéfeminisme zelf mag dan redelijk nieuw nieuw zijn; het verwijst naar een verschijnsel dat ook al in andere nieuwe woorden benoemd werd. In 2007 schreef Stine Jensen in NRC ‘Tegen de jarretelfilosofie: hoerige lingerie helpt de emancipatie helemaal niet’. Niet alleen jarretelfilosofie maar ook lippenstiftfeminisme werd al gebruikt voor een vorm van feminisme waarbij vrouwen nadrukkelijk hun vrouwelijkheid en seksuele aantrekkingskracht als troef inzetten.
Bronnen:
- de Volkskrant, 15 en 18 augustus 2021
- NRC, 7 april 2007