bakfiets die bij uitvaarten kan worden gebruikt om een urn en de benodigdheden voor een kleinschalige uitvaartdienst te vervoeren
Op alle mogelijke manieren worden tegenwoordig pogingen gedaan duurzamer te werk te gaan. Ook op het terrein van de uitvaartindustrie valt nog veel te verbeteren. Een kleine bijdrage wordt nu geleverd in de vorm van een troostfiets. “Met de fiets, die uitgerust is met een ruimte waarin je een urne kunt bewaren, kunnen intieme uitvaartplechtigheden georganiseerd worden in een park. Het is ook een duurzaam alternatief voor de klassieke lijkwagen”, schrijft het Gazet van Antwerpen. Het idee kwam van Natascha Rylant van uitvaartzorg Thibaut Dela uit Mechelen. “Aan de overkant staat een fietstelpaal. Die telde dit jaar al bijna een miljoen fietsers. In combinatie met de groeiende vraag naar intieme plechtigheden, ontstond het idee voor de troostfiets.” De fiets kan ook worden omgebouwd tot troosttafel, met kaarsen, bloemen en foto’s. Zo kunnen nabestaanden op “een dierbare plaats, een park of aan de vaart bijvoorbeeld” een plechtigheid voor de overledene houden.
Het woord troostfiets is typisch Vlaams. In Nederland zou de fiets waarschijnlijk rouwfiets hebben geheten. Dat klinkt toch iets droefgeestiger. In België wordt in de taal rondom het verlies van dierbaren eerder de nadruk op de verlichting van het verdriet gelegd. Vrij bekend is de troostkoffer, ook troostdoos, koesterdoos of koesterkoffer genoemd. Volgens het Woordenboek van Nieuwe Woorden (WNW) is dat een ‘koffer die gevuld is met tastbare herinneringen aan iemand die overleden is, om de herinnering aan die persoon, vaak een jong kind, te kunnen koesteren’. Een troostmuur is een fysieke plek waar nabestaanden herinneringen aan een overledene kunnen achterlaten, zoals een aandenken, een brief of een foto. En Team Taaladvies schreef in januari over de koesterboom: “Aan die stalen boom kunnen ouders van sterrenkinderen een herdenkingsblaadje met de naam en de geboortedatum van hun kind hangen. Sterrenkinderen zijn kinderen die vlak voor of na de geboorte gestorven zijn. Zulke kinderen kunnen meestal geen eigen grafsteen of gedenkplaat krijgen. Met de koesterboom biedt de stad Mechelen nu ook voor hen een zichtbaar herdenkingsteken. Ook andere steden en gemeenten hebben al initiatieven genomen om op kerkhoven koesterplekken of koesterperken voor sterrenkinderen in te richten.” Al die woorden met troost- en koester- klinken toch net iets minder confronterend dan als er rouw- had gestaan. Al kan geen woord natuurlijk de pijn van een verlies verzachten.
Bronnen:
Gazet van Antwerpen, 3 september 2025
Het Laatste Nieuws, 3 september 2025 (betaalmuur)
Team Taaladvies, 20 januari 2025