Schaamte die iemand voelt of volgens sommigen zou moeten voelen omdat hij in vergelijking met anderen die moeilijk aan geschikte woonruimte kunnen komen, zeer gunstige woonomstandigheden heeft. Woonschaamte is het zoveelste schaamte-woord waarmee het Nederlands uitgebreid wordt. Bij het vormen van nieuwe woorden zetten taalgebruikers graag herhaaldelijk dezelfde woorden en woordstukjes in. De laatste jaren lijkt iedereen dusdanig vervuld van schaamte dat –schaamte eind 2019 zelfs door het genootschap Onze Taal als woord van het jaar werd gekozen.
Het woord is niet helemaal gloednieuw, maar is de laatste weken prominent in het nieuws, onder andere door een groot protest tegen de wooncrisis dat in Amsterdam werd gehouden. Meer doorstroming van mensen die eigenlijk in te grote huizen wonen, zou een oplossing kunnen zijn, vindt een lezer van Het Parool: “Uit cijfers van het CBS blijkt dat de meest gewilde gezinswijk van Amsterdam (de Linnaeusparkbuurt, zeg maar de goudkust van de Watergraafsmeer) voor 47 procent uit eenpersoonshuishoudens bestaat! En in een andere superpopulaire gezinswijk, de Nieuwendammerdijk-Buiksloterdijk, wordt 24 procent van die oh zo gewilde dijkhuizen met tuin, bezet door mensen die alleen wonen. Ik snap dat niet. Er zou meer woonschaamte moeten zijn”.
Bronnen:
- Het Parool, 27 augustus 2021
- de Volkskrant, 31 augustus 2021