Vorm van kapitalisme waarbij bedrijven zich op de overheid en monetaire autoriteiten richten, zoals een zonnebloem zich naar de zon richt. Het woord wordt gebruikt door Arnoud Boot, hoogleraar economie aan de Universiteit van Amsterdam, in een NRC-artikel met de kop ‘Stop het zonnebloemkapitalisme van de staat’. Daarin schrijft hij: “Er is een soort automatische overheids- (en centrale bank-) steun geslopen in het economisch proces, zelfs ver vóór Covid-19.” Grote bedrijven worden, bijvoorbeeld met belastingverlagingen, in de watten gelegd en raken daardoor verwend. Ze gaan ervan uit dat de overheid hen wel zal redden in crisissituaties en nemen niet genoeg voorzorgsmaatregelen. Als er dan iets misgaat, hebben ze geen buffers en moeten ze meteen hun hand ophouden.
Boots oproep luidt: “Maak duidelijk dat private partijen hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen, en zorg dat de pre-Covid-zonnebloemfixatie verdwijnt.” Daarmee slingert hij meteen een tweede neologisme (pre-COVID-zonnebloemfixatie) de wereld in. Nu is dat misschien een iets te ingewikkeld woord om lang stand te houden, maar zonnebloemfixatie zou best weleens een aanwinst voor onze woordenschat kunnen blijken. Ook in andere contexten. Denk maar aan de overmatige verering van geliefden, popsterren, regeringsleiders (zonnekoningen!) en andere idolen.
Bron: arnoudboot.nl (pdf)