Laten we het woord passie afschaffen. Omdat het uitgewoond en versleten is, al te vaak gebruikt voor wat die naam niet verdient. Allemaal hebben we tegenwoordig een passie, of erger nog: moeten we er een hebben of er is iets mis met ons.
De ouderwetse hobby werd afgeschreven, ook de mijnheer die weleens een exotische postzegel van een enveloppe weekt, ook de mevrouw die haar initialen borduurde op haar handdoekenset voor op reis en het kind dat op nadrukkelijke vraag van haar moeder elke week naar klarinetles gaat, allemaal hebben ze een passie. En artiesten, die moeten het woord zeker in elk interview een keer of twee laten vallen, anders wordt het verdacht gevonden en propt de journalist het zelf in een vraag. Ik denk dan: alsof we het deden bij gebrek aan beter, als tijdverdrijfje om de ledigheid van onze dagen te verdrijven? Natuurlijk wordt elke filmmaker, schrijver, schilder, muzikant die het een beetje meent gedreven door de grote krachten, dus hoeft dat ook niet beklemtoond, toch, teruggebracht tot een almaar grijzer, leger woord?
Dus: weg ermee. En laten we voor die echte passie, dat gretige samengaan van liefde en lust, in de toekomst de moeite doen om er een mooie omschrijving voor te bedenken, het moeten zoeken naar de precies juiste woorden voor wat er vonkt tussen die twee mensen, zal vast helpen om het beter te begrijpen en zo het vuur nog hoger te doen oplaaien, denk ik dan, als meisje van woorden.
Griet Op de Beeck schreef deze column in het kader van de verkiezing Weg met dat woord! 2014.