Mix van Engels no en okay; een uitdrukking van afkeuring en instemming tegelijk.
Nokay is een woord dat je, vooral tegen je kinderen, kunt zeggen als je iets eigenlijk niet goed vindt, maar het intussen ook niet heel erg vindt als het wél gebeurt. Kinderen mogen bijvoorbeeld eigenlijk niet meer op de iPad, omdat ze hun ‘schermtijd’ al gehad hebben, maar het is wel lekker rustig als jij net even wil koken. Aaf Brandt Corstius introduceerde het woord gisteren in haar column in de Volkskrant, en zij hoorde het weer van het Amerikaanse model Chrissy Teigen. In het (Amerikaans-)Engels is het trouwens niet nieuw: het woord werd incidenteel al gebruikt in de jaren veertig van de vorige eeuw (de Sovjet-Russische revolutionair Molotov werd zelfs ‘Mr Nokay’ genoemd, maar hij bedoelde met nokay eigenlijk meer ‘njet’, ‘nee’ dus). Maar nu duikt het dus opnieuw op en het is een zeer bruikbaar woord, want: “‘Nokay’ is precies het woord dat je de hele dag tegen je kinderen wilt zeggen”, aldus Aaf, want: “Nokay staat precies voor het type ouder dat mijn generatie is: aan de ene kant strikt bezig met schermtijd en suikerloos eten, aan de andere kant op geen enkele manier in staat om streng te zijn”.
Geen duidelijk ‘nee’, maar ook geen duidelijk ‘OK’ (of ‘oké’) of ‘ja’ dus, en dat doet ook wel weer wat denken aan Lubbers’ jee, dat we beschreven in het Lubberiaans Lexicon als “mix van ja en nee, gebruikt om een duidelijk antwoord op een ja-of-neevraag te vermijden. Jan Kuitenbrouwer schrijft daarover in de Volkskrant (1999): ‘Hij is de magiër in wiens handen een hoed in een konijn en het konijn in een bosje bloemen verandert. Die eind jaren tachtig op zijn vrijdagse persconferentie in Nieuwspoort een lastige ja-of-nee-vraag beantwoordde met: ‘Jee.'”
Bronnen: volkskrant.nl en Lubberiaans Lexicon